FAQ

Psychoterapia jest rodzajem pomocy psychologicznej skierowanej do osób przeżywających trudności  osobiste, małżeńskie lub rodzinne, z którymi nie potrafią sobie skutecznie poradzić. Jest to zatem forma  leczenia. Psychoterapia może być także formą rozwoju w sytuacji, kiedy osoba funkcjonuje dobrze ale chce po prostu lepiej siebie poznać – swój sposób przeżywania, funkcjonowania w grupie, radzenia sobie w trudnych sytuacjach, a także odkryć i uruchomić własne zasoby i potencjały. 

Profesjonalny psychoterapeuta to osoba, która ukończyła studia wyższe, uzyskując tytuł magistra w danej dziedzinie lub lekarza medycyny, posiada certyfikat psychoterapeuty lub jest na drodze do uzyskania takiego certyfikatu. Osoba taka powinna kształcić się ustawicznie w dziedzinie psychoterapii, dbać o własny rozwój zawodowy, uczestnicząc w różnych formach terapii własnej oraz superwizować swoją pracę terapeutyczną u certyfikowanych superwizorów psychoterapii (osoby nadzorujące psychoterapeutów) a także szanować standardy etyczne. Każdy pacjent ma prawo zapytać swojego psychoterapeutę o jego kwalifikacje.

Decyzja o podjęciu psychoterapii to bardzo ważna decyzja. Każda Osoba, która zaczyna zastanawiać się nad własną psychoterapią, która rozważa „za i przeciw”, poszukuje „informacji na temat”, w istocie uruchamia w sobie tę decyzję… Wówczas wystarczy już tylko pozwolić jej dojrzeć…  

Pierwsze spotkanie z psychoterapeutą jeszcze nie jest psychoterapią. Jest to rodzaj konsultacji (czasem może być ich kilka), podczas której terapeuta rozmawia z daną Osobą o tym, co jest problemem oraz co dana Osoba chce osiągnąć w psychoterapii. Następnie terapeuta rozpoznaje, czy psychoterapia jest dla danej Osoby najlepszą w tym momencie formą pomocy oraz wstępnie ocenia jak długo może ona potrwać. Jeśli efektem takiej konsultacji jest podjęcie decyzji o rozpoczęciu psychoterapii, wówczas dochodzi do zawarcia tzw. kontraktu terapeutycznego, czyli ustnej umowy między daną Osobą a terapeutą, ustalającej cel terapii, czas jej trwania, częstotliwość spotkań oraz inne ważne dla procesu leczenia kwestie. Ustalenia te będą obowiązywały przez cały czas trwania terapii.  

Psychoterapia w podejściu ericksonowskim – w którym pracuję – trwa najkrócej jak to jest możliwe. Bardzo indywidualne podejście do osoby i jej problemu sprawia, iż czas trwania terapii także ustalany jest indywidualnie. Zazwyczaj trwa od kilku do kilkunastu spotkań, ale bywa i tak, że może trwać dłużej (nawet kilka lat). Spotkania najczęściej odbywają się jeden raz w tygodniu, a bywa i tak – zwłaszcza w przypadku terapii rodzinnej czy małżeńskiej – że raz na 2-3 tygodnie, gdyż zmiany zachodzą szybciej, kiedy w terapii uczestniczy rodzina. Pojedyncze spotkanie w przypadku terapii indywidualnej trwa 50 minut, a w przypadku terapii rodzinnej lub małżeńskiej 60 minut. Każda psychoterapia prowadzona w prywatnym gabinecie wymaga inwestycji czasowej i finansowej.

Psychoterapeuci najczęściej pracują w czterech głównych nurtach: psychoanalitycznym, humanistycznym, behawioralno – poznawczym i systemowym. Każdy z nich koncentruje uwagę na innych aspektach funkcjonowania człowieka. Psychoanalityczny skupia uwagę na tym, co działo się w przeszłości danej osoby i miało znaczący wpływ na to, jak jest dzisiaj. Humanistyczny skupia uwagę na tym, jak dana osoba przeżywa siebie w danej chwili, jak bardzo jest siebie świadoma – swoich emocji i zachowań. Poznawczo – behawioralny analizuje myślenie i zachowanie badając jak jedno wpływa na drugie i dowodząc, że zmiana myślenia, przekonań, sądów może poprawić samopoczucie. Z kolei systemowy poszukuje uwarunkowań problemów jednostki w rodzinie, w której ta jednostka wzrastała i żyje. Psychoterapeuci w swej pracy często integrują te podejścia. Korzystają też z osiągnięć i założeń innych szkół psychoterapii.

Każdy psychoterapeuta pracuje inaczej. Podejście w jakim pracuję nazywane jest ericksonowskim od nazwiska twórcy – amerykańskiego lekarza Miltona Ericksona. Podejście to charakteryzuje się tym, iż każdą osobę traktuje się w sposób wyjątkowy, indywidualnie rozpatrując jej psychologiczną sytuację. Praca z każdą osobą oparta jest na założeniu, że z całą pewnością posiada ona w sobie siłę, zasoby, zdolności i możliwości, które wystarczy uruchomić, aby służyły jej w życiu, pozwalając skutecznie przezwyciężać trudności i się rozwijać. Jest to zatem podejście niezwykle ciekawe, kreatywne i intrygujące dla obu stron – zarówno dla klienta jak i terapeuty. Podejście to wzbogacam o pracę systemową, która uwzględnia cały kontekst rodzinny, dlatego zapraszam do psychoterapii rodziny i pary, zaś w psychoterapii indywidualnej często podejmuję refleksję systemową nad problemem pacjenta.